De historica Locher-Scholten heeft

De historica Locher-Scholten heeft betoogd dat de doelstelling om de gehele Indonesische archipel onder Nederlands gezag te brengen een onderdeel is van de Ethische Politiek en als zodanig letterlijk in de definitie dient te worden opgenomen.[7] Zaken als de uitbreiding van het Nederlandse gezag (de ‘Pax Neerlandica’), het streven naar een zelfstandiger Indië, de bestuurlijke decentra- lisatie en de verbetering van onderwijs en gezondheidszorg kwamen ook de Europese groep ten goede. Hetzelfde geldt voor de uitbreiding van infrastructuur: de aanleg van wegen, spoorwegen, havens en irrigatie. Zij stelt dus uitdrukkelijk dat de Ethische Politiek schijnbaar alleen op de Indonesiërs was gericht, maar ook de Europeanen ten goede kwam. Hiermee komt zij tot een twee- ledige definitie van het begrip Ethische Politiek: ‘beleid gericht op het onder reëel Nederlands gezag brengen van de gehele Indonesische archipel én op de ontwikkeling van land en volk van dit gebied in de richting van zelfbestuur onder Nederlandse leiding en naar westers model’.[8] Men lette daarbij op de laatste woorden: het streven naar ontwikkeling van land en volk moest plaatsvinden volgens de blauwdruk die de kolonisator oplegde en liet weinig ruimte voor autonome ontwikkelingen of niet-westerse tradities, waaruit duidelijk paternalisme, bevoogding en superioriteitsgevoelens spreken.
Hoewel de gezagsuitbreiding inderdaad een wezenlijke samenhang vertoonde met het ethische denken, wil ik toch stellen dat het twee verschillende dingen zijn, hoe nauw verweven ook. Gezagsuitbreiding had ethische motieven maar ook andere, minder nobele of minder paternalistische gronden. Tegelijkertijd heeft de Ethische Politiek door het streven ontwikkeling te brengen de gezagsuitbreiding versterkt. De Ethische Politiek richtte zich daarbij op de ontwikkeling van land en volk in de richting van zelfbestuur onder Nederlandse leiding en naar westers model en beoogde de inheemse welvaart te verhogen.

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

Sejarawan Locher-Scholten berpendapat bahwa tujuan membawa seluruh kepulauan Indonesia di bawah kekuasaan Belanda adalah bagian dari kebijakan Etika dan, dengan demikian, secara harfiah harus dimasukkan dalam definisi. [7] Hal-hal seperti perluasan kekuasaan Belanda (yang "Pax Neerlandica), berjuang untuk India lebih mandiri, desentralisasi administratif dan peningkatan pendidikan dan kesehatan juga Grup Eropa untuk yang baik. Hal yang sama berlaku untuk ekspansi infrastruktur: jalan, kereta api, pelabuhan dan irigasi. Oleh karena itu secara eksplisit menyatakan bahwa Politik Etika tampaknya hanya terfokus pada Indonesia, tetapi juga Eropa diuntungkan. Sehingga mencapai definisi ganda Politik Etis: membawa 'kebijakan untuk menyertakan kekuasaan Belanda nyata dari seluruh kepulauan Indonesia dan pada pengembangan tanah dan masyarakat daerah ini ke arah pemerintahan sendiri di bawah manajemen Belanda dan model barat. "[8] Mereka menyaksikan sedangkan kata-kata terakhir, tujuannya adalah untuk mengambil tempat di negara berkembang dan orang-orang, menurut cetak biru yang dikenakan penjajah dan meninggalkan sedikit ruang untuk perkembangan otonom atau tradisi non-Barat, yang jelas paternalisme, berbicara paternalisme dan keunggulan perasaan.
Meskipun ekstensi otoritas memang menunjukkan hubungan yang signifikan dengan pemikiran etis, saya ingin mengatakan bahwa dua hal yang berbeda, seberapa dekat terjalin juga. otoritas ekspansi memiliki alasan etis tetapi juga lainnya, kurang mulia atau kurang paternalistik alasan. Pada saat yang sama Politik Etis menghabiskan pengembangan tujuan memperkuat ekstensi otoritas. Politik Etis mengandalkan dalam pembangunan negara dan rakyatnya terhadap pemerintahan sendiri di bawah manajemen Belanda dan model barat dan berusaha untuk meningkatkan kekayaan adat.