Beleidsmaatregelen en onderzoek naa

Beleidsmaatregelen en onderzoek naar ‘mindere welvaart’
In 1902 kreeg een commissie onder leiding van H.E. Steinmetz, de resident van Pekalongan, de opdracht om de toestand van de inheemse economie te onderzoeken. Het zogenaamde ‘onderzoek naar de mindere welvaart der inlandse bevolking op Java en Madoera’ werd zeer grondig aangepakt en leidde in de periode tussen 1905 en 1914 tot een publicatie van maar liefst 32 delen. Een dergelijke uitgebreide rapportage viel natuurlijk moeilijk in concrete beleidsmaatregelen om te zetten. In de loop der tijd kwamen verschillende initiatieven van de grond. De belangrijkste waren irrigatieprojecten, aanleg van infrastructuur zoals wegen en havens, kredietverschaffing, gezondheidszorg, onderwijs en landbouwvoorlichting. Verantwoordelijk voor de door vele bestuursambtenaren en gouvernementsdiensten ondernomen initiatieven waren D. Fock, die eerst als Tweede Kamer-lid en daarna als minister van Koloniën (1905-1908) zich bezig hield met de Ethische Politiek, en A.W.F. Idenburg, Focks voorganger en opvol- ger als minister en van 1909 tot 1916 gouverneur-generaal.[9]
De maatregelen die werden genomen worden ook wel eens op onvolledi- ge wijze samengevat als ‘irrigatie, emigratie en educatie’, de zogenaamde ‘trits van Van Deventer’. De effecten van irrigatieprojecten en landbouwvoorlichting (i.e. ‘educatie’ – over onderwijs in ruimere zin volgt later meer) leidden uit- eindelijk niet tot een verhoging van de welvaart op Java, omdat ze teniet werden gedaan door de sterke bevolkingsgroei, die het inkomen per hoofd van de bevolking sterk onder druk zette. Met name tijdens de crisis van de jaren dertig, die onder meer de suikerindustrie de das omdeed, was de economische toestand op Java rampzalig. De ‘emigratie’ uit het bovenstaande rijtje van drie slaat op de migratieprojecten, waarbij landbouwkolonisaties van Javanen werden opgezet in bijvoorbeeld Lampung (in het zuiden van Sumatra). Deze initiatieven hadden nauwelijks effect op de omvang van de bevolking van Java, omdat het alles bij elkaar slechts om enkele tienduizenden Javanen ging.

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

Kebijakan dan penelitian kemakmuran yang lebih rendah "
Pada tahun 1902, sebuah komite yang dipimpin oleh HE Steinmetz, warga Pekalongan, ditugaskan untuk memeriksa situasi ekonomi pribumi. disebut "penyelidikan kesejahteraan yang lebih rendah dari penduduk pribumi di Jawa dan Madura" itu ditangani secara menyeluruh dan memimpin pada periode antara 1905 dan 1914 untuk publikasi sebanyak 32 bagian. pelaporan yang komprehensif seperti itu jelas sulit dalam kebijakan konkret untuk mengkonversi. Dalam perjalanan waktu datang beberapa inisiatif dari tanah. Yang paling penting adalah proyek irigasi, infrastruktur seperti jalan dan pelabuhan, pasokan kredit, kesehatan, pendidikan dan penyuluhan pertanian. Bertanggung jawab untuk oleh banyak pejabat pemerintah dan inisiatif layanan pemerintah yang dilakukan D. Fock, awalnya sebagai anggota Majelis Rendah dan kemudian sebagai Menteri Koloni (1905-1908) prihatin dengan Politik Etis dan AWF Idenburg, Focks pendahulu dan penerus ger sebagai menteri dan 1909-1916 Gubernur Jenderal. [9]
langkah-langkah yang diambil kadang-kadang diringkas onvolledi- ge cara yang sama seperti irigasi, emigrasi dan pendidikan ', yang' triad dari Van Deventer. Efek dari proyek irigasi dan penyuluhan pertanian (yaitu "pendidikan" - pendidikan dalam arti luas ini nanti) menyebabkan akhirnya tidak peningkatan kemakmuran di Jawa karena mereka diimbangi oleh pertumbuhan penduduk yang kuat, pendapatan per kapita dari populasi diletakkan di bawah tekanan berat. Terutama selama krisis tahun tiga puluhan, yang meliputi Badger gula omdeed, situasi ekonomi di Jawa bencana. The 'emigrasi' dari daftar di atas tiga toko di proyek migrasi, di mana landbouwkolonisaties Jawa dibentuk, misalnya Lampung (selatan Sumatera). Inisiatif ini memiliki sedikit efek pada ukuran populasi Jawa, karena itu semua bersama-sama hanya untuk puluhan ribu orang Jawa.