Bijlage XIX, Behoort bij bladz. 621

Bijlage XIX, Behoort bij bladz. 621 van deel IV.

Nota over de gevangenneming van Kjahi Madja
E.S.De KLERCK
JAVA-OORLOG Van 1825-1830, DEEL IV, p. 898



Het rapport van den Luitenant Kolonel Le Bron de Vexela aan den Luitenant Generaal, Luitenant Gouverneur Generaal, nopens het in zijne handen vallen van Kiaij Modjo en ongeveer 400 der zijnen, houd in: „ dat Kiaij Modjo en de zijnen zich op levensgenade, zonder meer, aan dien officier hadden overgegeven".

Dit berigt heeft den Luitenant Generaal, Luitenant Gouverneur Generaal, Kiaij Modjo en de zijnen doen beschouwen, geheel en al, als menschen, die door de onzen waren krijgsgevangen gemaakt; ten gevolge daarvan, en van het gevoelen, waarin Zijne Excellentie verkeerd, dat Kiaij Modjo, noch de zijnen zich naar het Padjangsche hadden mogen begeven, om reden, dat dit hun door haar verboden was; en tevens ten gevolge van Z. E. gevoelen, dat het gevaarlijk was, Kiaij Modjo in de nabijheid van het tooneel der oorlogs, of te Semarang voor eerst te doen verblijven, (in welk gevoelen Zijne Excellentie, meer en meer was versterkt door anderen, welke zich gaarne van de zorgdraging voor Kiaij Modjo en de zijnen zagen ontslagen) werd door den Luitenant Generaal Luitenant Gouverneur Generaal al dadelijk bepaald dat Kiaij Modjo en de zijnen, naar Batavia zouden opgezonden worden. Het rapport van Zijne Excellentie nopens die zaak aan Zijne Excellentie den Kommissaris Generaal in dien geest gesteld, zoo is door laatstgenoemde de maatregel van opzending goedgekeurd.

Door den Resident Nahuys is echter nog n a dat het Rapport van den Luitenant Generaal Luitenant Gouverneur Generaal aan Zijne Excellentie den Kommissaris Generaal was afgezonden, (en toen bevonden zich Kiaij Modjo en de zijnen nog te Soeracarta) aan den Luitenant Generaal, Luitenant Gouverneur Generaal, bij eenen brief te kennen gegeven: „dat het hem, om der wille van de omstandigheden, onder welke Kiaij Modjo en de zijnen in onze handen waren gekomen, voorkwam, dat wanneer die menschen te zacht werden behandeld, dit anderen zouden kunnen aansporen, te trachten doortedringen, en wanneer dezen daar in door de onzen werden verhinderd en in verlegenheid gebragt waren, dan ook zouden voorgeven, gekomen te zijn, om zich te onder werpen; (de Resident Nahuys ging hier bij aan op het rapport van den Luitenant Kolonel Le Bron de Vexela) doch dat men hun ook niet te streng moest behandelen, alzoo dit anderen zoude afschrikken, zich te komen onderwerpen".

Dat Kiaij Modjo (en voor al, als hij geene vreedzame voornemens had gekoesterd) zich, met een aanzienlijk getal voorname Hoofden en omtrent 400 welgewapende manschappen had begeven op een terrein of op eene plaats, dusdanig gesitueert, dat de onzen hun zoodanig ongemerkt en tot op een pistool schot hadden kunnen naderen, dat zij noch hadden kunnen vlugten, noch met de minste hoop op goed succes tegenstand hadden kunnen bieden, mogte betwijfeld worden. Dien ten gevolge ontstond al aanstonds het gevoelen, dat Kiaij Modjo en de zijnen, niet slechts, op levensgenade, in onze handen waren gevallen, maar dat zij zich hadden overgegeven op voorwaarden dat met hun nader zoude onderhandeld worden; zoo al niet omtrent punten, welke eenen algemeenen vrede, dan toch ten minsten hunne eigene belangens ten grondslag hebben zouden.

Hij, bij wien dat gevoelen was gerezen, schijnt zich niet vergist te hebben. De overtuiging daarvan heeft hij echter niet slechts en alleen verkregen uit het geen Kiaij Modjo en de voornaamsten der zijnen, daarna aan hem zelven gezegd bebben, noch uit de omstandigheden, door hun aan hem, daarna opengelegd en ontvouwd; noch alleen, uit het duidelijke denkbeeld, dat door hun aan hem is gegeven van het terrein en de plaats, waar zij zich hebben bevonden, toen zij onze Colonne zijn gewaar geworden, (en uit het welk hem ten klaarsten is gebleken, dat, hadden zij willen vlugten, daartoe voor hun, e n de mogelijkheid heeft bestaan, e n er voldoende tijd geweest is, dien vlugt te ondernemen; en dat, zoo zij dan al, niet alle waren ontkomen, dan toch, meer dan waarschijnlijk de zulken van hun welke zich hadden kunnen te paard zetten, en onder dezen mag men immers wel Kiaij Modjo rekenen, niet in onze handen zouden gevallen zijn), ook is die overtuiging niet enkeld en alleen verkregen, uit, of is het gevolg der verontwaardiging, welke Kiaij Modjo en eenige der zijnen hebben laten blijken, toen door hem aan hun was voorgebragt geworden, dat zijlieden door de onzen waren ovei-vallen en slechts onder beding van levensbehoud waren gevangen gemaakt; maar men is ook in zijn gevoelen versterkt door het geen gebeurd is en bestaan heeft, voor, b ij en na dat die zoogenaamde gevangenneming plaats gevonden heeft, dit hier te ontvouwen, zal wel niet, als overbodig te wezen, aangemerkt worden.

Hoewel somtijds, gebeurd het echter zeer zelden, dat men den vijand ondekt, zonder zelve ondekt te worden; en als men in staat is, het getal van eenen gelegerden vijand te gissen, zonde

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

Bijlage XIX, Behoort bij bladz. 621 van deel IV.Nota over de gevangenneming van Kjahi MadjaE.S.De KLERCKJAVA-OORLOG Van 1825-1830, DEEL IV, p. 898 Het rapport van den Luitenant Kolonel Le Bron de Vexela aan den Luitenant Generaal, Luitenant Gouverneur Generaal, nopens het in zijne handen vallen van Kiaij Modjo en ongeveer 400 der zijnen, houd in: „ dat Kiaij Modjo en de zijnen zich op levensgenade, zonder meer, aan dien officier hadden overgegeven".Dit berigt heeft den Luitenant Generaal, Luitenant Gouverneur Generaal, Kiaij Modjo en de zijnen doen beschouwen, geheel en al, als menschen, die door de onzen waren krijgsgevangen gemaakt; ten gevolge daarvan, en van het gevoelen, waarin Zijne Excellentie verkeerd, dat Kiaij Modjo, noch de zijnen zich naar het Padjangsche hadden mogen begeven, om reden, dat dit hun door haar verboden was; en tevens ten gevolge van Z. E. gevoelen, dat het gevaarlijk was, Kiaij Modjo in de nabijheid van het tooneel der oorlogs, of te Semarang voor eerst te doen verblijven, (in welk gevoelen Zijne Excellentie, meer en meer was versterkt door anderen, welke zich gaarne van de zorgdraging voor Kiaij Modjo en de zijnen zagen ontslagen) werd door den Luitenant Generaal Luitenant Gouverneur Generaal al dadelijk bepaald dat Kiaij Modjo en de zijnen, naar Batavia zouden opgezonden worden. Het rapport van Zijne Excellentie nopens die zaak aan Zijne Excellentie den Kommissaris Generaal in dien geest gesteld, zoo is door laatstgenoemde de maatregel van opzending goedgekeurd.Door den Resident Nahuys is echter nog n a dat het Rapport van den Luitenant Generaal Luitenant Gouverneur Generaal aan Zijne Excellentie den Kommissaris Generaal was afgezonden, (en toen bevonden zich Kiaij Modjo en de zijnen nog te Soeracarta) aan den Luitenant Generaal, Luitenant Gouverneur Generaal, bij eenen brief te kennen gegeven: „dat het hem, om der wille van de omstandigheden, onder welke Kiaij Modjo en de zijnen in onze handen waren gekomen, voorkwam, dat wanneer die menschen te zacht werden behandeld, dit anderen zouden kunnen aansporen, te trachten doortedringen, en wanneer dezen daar in door de onzen werden verhinderd en in verlegenheid gebragt waren, dan ook zouden voorgeven, gekomen te zijn, om zich te onder werpen; (de Resident Nahuys ging hier bij aan op het rapport van den Luitenant Kolonel Le Bron de Vexela) doch dat men hun ook niet te streng moest behandelen, alzoo dit anderen zoude afschrikken, zich te komen onderwerpen".Dat Kiaij Modjo (en voor al, als hij geene vreedzame voornemens had gekoesterd) zich, met een aanzienlijk getal voorname Hoofden en omtrent 400 welgewapende manschappen had begeven op een terrein of op eene plaats, dusdanig gesitueert, dat de onzen hun zoodanig ongemerkt en tot op een pistool schot hadden kunnen naderen, dat zij noch hadden kunnen vlugten, noch met de minste hoop op goed succes tegenstand hadden kunnen bieden, mogte betwijfeld worden. Dien ten gevolge ontstond al aanstonds het gevoelen, dat Kiaij Modjo en de zijnen, niet slechts, op levensgenade, in onze handen waren gevallen, maar dat zij zich hadden overgegeven op voorwaarden dat met hun nader zoude onderhandeld worden; zoo al niet omtrent punten, welke eenen algemeenen vrede, dan toch ten minsten hunne eigene belangens ten grondslag hebben zouden.Hij, bij wien dat gevoelen was gerezen, schijnt zich niet vergist te hebben. De overtuiging daarvan heeft hij echter niet slechts en alleen verkregen uit het geen Kiaij Modjo en de voornaamsten der zijnen, daarna aan hem zelven gezegd bebben, noch uit de omstandigheden, door hun aan hem, daarna opengelegd en ontvouwd; noch alleen, uit het duidelijke denkbeeld, dat door hun aan hem is gegeven van het terrein en de plaats, waar zij zich hebben bevonden, toen zij onze Colonne zijn gewaar geworden, (en uit het welk hem ten klaarsten is gebleken, dat, hadden zij willen vlugten, daartoe voor hun, e n de mogelijkheid heeft bestaan, e n er voldoende tijd geweest is, dien vlugt te ondernemen; en dat, zoo zij dan al, niet alle waren ontkomen, dan toch, meer dan waarschijnlijk de zulken van hun welke zich hadden kunnen te paard zetten, en onder dezen mag men immers wel Kiaij Modjo rekenen, niet in onze handen zouden gevallen zijn), ook is die overtuiging niet enkeld en alleen verkregen, uit, of is het gevolg der verontwaardiging, welke Kiaij Modjo en eenige der zijnen hebben laten blijken, toen door hem aan hun was voorgebragt geworden, dat zijlieden door de onzen waren ovei-vallen en slechts onder beding van levensbehoud waren gevangen gemaakt; maar men is ook in zijn gevoelen versterkt door het geen gebeurd is en bestaan heeft, voor, b ij en na dat die zoogenaamde gevangenneming plaats gevonden heeft, dit hier te ontvouwen, zal wel niet, als overbodig te wezen, aangemerkt worden. Meskipun kadang-kadang, namun, sangat jarang terjadi, yang menemukan musuh, tanpa itu sendiri ditemukan; dan jika seseorang mampu, jumlah gelegerden musuh satu menebak, SIN