3.5. De Agrarische Conferentie van

3.5. De Agrarische Conferentie van 1957
In september 1957 werd onder voorzitterschap van Gouverneur van Baal
te Hollandia een conferentie gehouden, welke gewijd was aan het agrarische
ontwikkelingsbeleid, dat voor de naaste toekomst zou moeten worden
gevoerd. Behalve de staf van de Dienst van Economische Zaken namen
ook de Directeur van Binnenlandse Zaken en de Hoofden der bestuurlijke
Afdelingen aan de conferentie deel. Dit tekent reeds de aard van deze
conferentie, waarvan het centrale thema gelegen was in de vraagstelling,
of en in hoeverre de traag verlopende agrarische ontwikkeling, steunend
op proefstation-onderzoek, veldresearch en marktverkenning, versneld zou
kunnen worden, nu ook het tempo der politieke ontwikkeling verhoogd
was.
De ontwikkelingen sedert het optreden van de Agrarische Commissie gaven,
zoals blijkt onder 3-4., zeker geen aanleiding tot de verwachting, dat de
bevolkingsproductie een markante toeneming te zien zou geven.
Een perspectief op kortere termijn moest worden geopend voor de welvaartsdrang
van de bevolking; het besef, dat het Nederlandse bewind niet over
onbeperkte tijd kon beschikken om agrarische ontwikkelingsplannen voor te
bereiden, won steeds meer veld. Men kwam in sommige gevallen voorts „tot
de benauwende conclusie, dat de kosten van onderzoek wellicht ver uitgaan
boven de productieverhoging, die men van het betrokken project kan
AGRARISCHE CONFERENTIE 125
verwachten" en vroeg zich af, of de oude methode van „trial and error"
niet de voorkeur verdiende.
De vraag kwam derhalve aan de orde, welke intensiteit het voorafgaande
onderzoek moest bezitten. Men ontkende niet, dat aan kapitaalintensieve
projecten (zoals het Rijstbedrijf-Koembe) een diepgaand landbouwkundig,
bodemkundig, cultuurtechnisch en economisch onderzoek diende vooraf te
gaan. De vraag was wél, of deze research zinvol moest worden geacht voor
bevolkingslandbouwprojecten, die op een minder kapitaalintensieve grondslag
zouden berusten. Op de conferentie werd de wens geuit de agrarische
research in Westelijk Nieuw-Guinea zo sterk mogelijk op de praktijk te
richten.
„Wellicht in strijd met de proefstations-traditie, moeten reeds tijdens
het onderzoek gegevens en deelresultaten, zo mogelijk onder opgave
van de mate van zekerheid der uitspraken, ter beschikking van de
Afdeling Landbouw worden gesteld. Op grond hiervan kan de Afdeling
Landbouw, met de risico-factoren duidelijk voor ogen, in een
vroeger stadium met de uitvoering van haar plannen beginnen, zodat
het tempo van de landbouwkundige ontwikkeling gunstig kan worden
beïnvloed."50
Men beoogde dus op zo kort mogelijke termijn over resultaten van het
onderzoek te beschikken, welke een voldoende basis zouden kunnen vormen
om de agrarische ontwikkeling te intensiveren. Het is duidelijk, dat daarbij
als eis werd gesteld, dat de bevolking zélf zich extra inspanningen zou
gaan getroosten om productievermeerdering op korte termijn te bereiken.
De activerende rol van het Binnenlandse Bestuur werd onderstreept met
name t.a.v. traditionele exportgewassen als copra. De aanmoediging van de
klapperaanplant in daarvoor in aanmerking komende kuststreken werd bij
wijze van practische taakverdeling toevertrouwd aan de plaatselijke bestuursambtenaar,
zoals b.v. reeds in Teminaboean geschiedde, waar 50 ha klapperaanplant
werd aangelegd door de dorpsbevolking, zonder dat er een landbouwambtenaar
aan te pas kwam. De taak van de landbouwambtenaar was
daarbij beperkt tot de levering van geselecteerd plantgoed. Een jaarlijkse
toeneming van het klapperareaal met rond 700 ha (7%) werd mogelijk
geacht.
Van even zo groot belang was de conclusie, dat de oprichting van Gouvernementsondernemingen
„een uitweg voor het probleem van de productieverhoging"
zou kunnen betekenen; het primaire doel zou echter blijven tot
50) vgl. literatuurlijst No. 24
126 PLAN EN PROGRAM
vorming van autochtone gezinsbedrijven te geraken. Dergelijke ondernemingen
zouden ook werkgelegenheid kunnen bieden aan getransmigreerde
arbeiders uit streken, welke geen economisch ontwikkelingsperspectief boden.
Neven-doeleinden van de gouvernementsonderneming zouden zijn de verhoging
van de arbeidsdiscipline, alsmede betere voeding en hygiëne voor hen,
die op deze ondernemingen tijdelijk werkzaam zouden zijn.
Het verslag sprak van een overmaat aan voor cultures geschikte gronden,
die in sommige schaarsbevolkte gebiedsdelen voorkomen en die bij vestiging
van (op migratie steunende) gouvernementsondernemingen sneller en op
meer efficiënte wijze productief konden worden gemaakt (b.v. in de Grime/
Sekoli-vlakte 20.000 ha; in de Onderafdeling Sarmi 8.000 ha). De vestiging
van gouvernementslandbouwbedrijven zou worden gekoppeld aan vestigingsprojecten
voor zelfstandige Papoea-landbouwers, die ten dele uit de groep
van loonarbeiders op de centrale onderneming zouden kunnen worden
gerecruteerd. Men stelde zich voor op deze wijze ca. 20.000 ha in cultuur
te brengen. De totale exportwaarde van handelsgewassen zou op deze wijze
tot ƒ 15 miljoen per jaar stijgen.
Een ander element van de taakverdeling op het terrein van de agrarische
ontwikkeling vormde de beslissing, dat de stimulering van de menuverandering
(eiwitverbruik) in eerste instantie zou moeten uitgaan van de Diensten
van Gezondheidszorg en van Culturele Zaken. Voor een verwaarlozing van
de voedselproductie als gevolg van een forsere aanpak van de teelt van
handelsgewassen was de Conferentie niet bevreesd. De bevolking plant uit
zichzelf veelal voedselgewassen tussen aanplantingen van handelsgewassen,
zo werd geconstateerd en men vertrouwde, dat zij zélf het evenwicht zou
vinden tussen beide landbouwvormen.
Een belangwekkend aspect van de Conferentie was ook de bespreking van
de mogelijke introductie van bevolkingsrubber in het Moejoe- en Mappigebied,
welke daartoe naar het oordeel van de landbouwkundigen gunstige
mogelijkheden zouden bieden. Voor het klaarblijkelijke succes, dat men met
dit project — althans in de eerste fase van ontginning en aanplant — boekte,
zou ik de volgende oorzaken willen aanwijzen:
a.
b.
de ambitieuze economische instelling van de bevolking met name in het
Moejoe-gebied, welke wilde breken met de traditionele levenswijze en
westerse consumptie-artikelen begeerde. Hierbij bleek, dat de beschavingsarbeid
door de R.K. Missie van Zuid Nieuw-Guinea ook op economisch
terrein niet zonder resultaat was gebleven;
de actieve medewerking van het Apostolisch Vicariaat van Merauke,
AGRARISCHE CONFERENTIE 127
c.
d.
welke grote invloed had op de aanvaarding van het project door de
bevolking;
de intensieve voorlichtingscampagnes, gevoerd door de Landbouwvoorlichtingsdienst
en door het Binnenlandse Bestuur;
de penetratie van de geldhuishouding in de rubberstreken. De wegaanleg
geschiedde in loonarbeid, de tuinaanleg met crediet van het
Gouvernement (ƒ500 per ha). Door de grote geldinjecties, waarmede
de uitvoering van het handelsgewassen-wegenproject gepaard ging, werd
de periode overbrugd tussen aanplant en eerste geldopbrengsten der
rubbertuinen.51 Door het voortdurend rouleren der deelnemers aan
het project verkreeg deze monetaire penetratie bovendien een grote
spreiding in de betrokken Onderafdelingen Moejoe, Boven-Digoel,
Mappi en Merauke.
Toen de planten in de rubberkwekerijen te Tanah-Merah, Badé, Kepi,
Mindiptanah e.d. goed bleken te gedijen, werd begin 1961 de bevolkingsaanplant
van rubber in Zuid Nieuw-Guinea met grote voortvarendheid ter
hand genomen. In oktober 196152 had de bevolking reeds 950 ha verkaveld
en gekapt. Het aantal deelnemende dorpen bedroeg ca. 85 en het
aantal deelnemers was 2.640. In het eerste kwartaal van 1962 werd meer
dan 500 ha met rubber beplant in Zuid Nieuw-Guinea. De planning werd
toen gericht op de aanplant van 7.000 ha tussen 1962 en 1967. In volle
productie gekomen, moest deze aanplant per jaar 5.250 ton droge rubber
leveren (750 kg per ha). Het hoge planttempo mocht, gezien het door de
bevolking aan de dag gelegde enthousiasme, zeker reëel worden genoemd.
In 1964 zou in Badé het eerste remilling-bedrijf gevestigd worden met een
productiecapaciteit van ca. 1.000 ton droge rubber. Dergelijke rubberfabrieken
moesten later ook gevestigd worden in Tanah-Merah, Getentiri en
Mindiptanah. Deze bedrijven zouden de door de bevolking geleverde „slabs"
verwerken tot „blanket-crêpe". Men rekende voor 1970 reeds op een productie
van ruim 2.200 ton droge rubber uit de gedeeltelijk in productie gekomen
bevolkingstuinen. Eenmaal in volle productie gekomen zou het rubberareaal
van 7.000 ha naar schatting een exportopbrengst leveren van 5.250 x
ƒ 1.350 = rond ƒ 7 miljoen. De ca. 3.500 rubberbedrijfjes, gesteld op
gemiddeld 2 ha, mochten elk dan rekenen op een geldinkomen uit rubberproductie
van 2 x 750 x ƒ 0,70 = rond ƒ 1.000 per jaar. Ik ga daarbij uit
51) vgl. literatuurlijst No. 72 (Memorie van Toelichting begroting van
Ned. Nieuw-Guinea voor het dienstjaar 1962, pag. 21)
52) vgl. literatuurlijst No. 23 (uitgave van 17 oktober 1961)
128 PLAN EN PROGRAM
van de veronderstelling, dat 50% — 60% van de exportopbrengst toe zou
vallen aan de producenten.
Voor de uitvoering van het handelsgewassen-wegenproject was in 1961 een
bedrag van ƒ 1 miljoen uitgetrokken op de begroting van de Dienst van
Economische Zaken, terwijl dit bedrag in 1962 reeds tot ƒ 2,7 miljoen was
opgelopen.53 Dit bewees het vertrouwen, dat de Overheid koesterde in het
welslagen van het project. Een deel van de overheidsinvesteringen, geschat
op ƒ 10 miljoen tot 1966, zou — afgezien van de terugbetaling van de
credieten voor tuinaanleg — in de overheidskas terug moeten vloeien, bijv.
door de heffing van een exportrecht op rubber van ca. 10%. Daarmede zou
de opzet van soortgelijke „handelsgewassen-wegenprojecten" in andere
streken financieel mogelijk worden gemaakt.
Voor bosproducten werd op de Agrarische Conferentie van 1957 een soortgelijk
standpunt ingenomen als ten aanzien van de productie van landbouwgewassen.
De vestiging van gouvernementsonderneminge

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

3.5. konferensi pertanian 1957Pada bulan september 1957, dipimpin oleh Gubernur Balesebuah konferensi untuk Hollandia, yang didedikasikan untuk pertaniankebijakan pembangunan, itu harus untuk masa depanberjajar. Selain staf nama Departemen Urusan Ekonomijuga Direktur urusan dalam negeri dan kepala administrasiDivisi untuk konferensi. Hal ini sudah menarik sifat iniKonferensi, tema utama yang terletak dalam pertanyaan,Apakah dan sampai sejauh mana pembangunan pertanian lambat, mendukungStasiun penelitian-penelitian, penelitian lapangan dan riset pasar, express akanbisa, sekarang juga laju pembangunan politik meningkatadalah.Perkembangan sejak terjadinya hadiah panitia agraria,seperti ditunjukkan di bawah 3-4., pasti tidak menimbulkan harapan, yangpopulasi akan menunjukkan peningkatan yang mencolok dalam produksi.Perspektif jangka pendek harus dibuka untuk dorongan kesejahteraanpenduduk; kesadaran, bahwa pemerintah Belanda tidak memilikibisa memiliki waktu terbatas untuk pengembangan pertanian rencana untukmempersiapkan, memenangkan lebih dan lebih lapangan. Itu jauh "dalam beberapa kasus untukkesimpulan menindas, bahwa biaya penelitian mungkin akan jauh keluardi atas peningkatan produksi, yang salah satu proyek yang bersangkutan dapatPERTANIAN KONFERENSI 125mengharapkan "dan bertanya-tanya, atau metode lama" trial and error "niet de voorkeur verdiende.De vraag kwam derhalve aan de orde, welke intensiteit het voorafgaandeonderzoek moest bezitten. Men ontkende niet, dat aan kapitaalintensieveprojecten (zoals het Rijstbedrijf-Koembe) een diepgaand landbouwkundig,bodemkundig, cultuurtechnisch en economisch onderzoek diende vooraf tegaan. De vraag was wél, of deze research zinvol moest worden geacht voorbevolkingslandbouwprojecten, die op een minder kapitaalintensieve grondslagzouden berusten. Op de conferentie werd de wens geuit de agrarischeresearch in Westelijk Nieuw-Guinea zo sterk mogelijk op de praktijk terichten.„Wellicht in strijd met de proefstations-traditie, moeten reeds tijdenshet onderzoek gegevens en deelresultaten, zo mogelijk onder opgavevan de mate van zekerheid der uitspraken, ter beschikking van deAfdeling Landbouw worden gesteld. Op grond hiervan kan de AfdelingLandbouw, met de risico-factoren duidelijk voor ogen, in eenvroeger stadium met de uitvoering van haar plannen beginnen, zodathet tempo van de landbouwkundige ontwikkeling gunstig kan wordenbeïnvloed."50Men beoogde dus op zo kort mogelijke termijn over resultaten van hetonderzoek te beschikken, welke een voldoende basis zouden kunnen vormenom de agrarische ontwikkeling te intensiveren. Het is duidelijk, dat daarbijals eis werd gesteld, dat de bevolking zélf zich extra inspanningen zougaan getroosten om productievermeerdering op korte termijn te bereiken.De activerende rol van het Binnenlandse Bestuur werd onderstreept metname t.a.v. traditionele exportgewassen als copra. De aanmoediging van deklapperaanplant in daarvoor in aanmerking komende kuststreken werd bijwijze van practische taakverdeling toevertrouwd aan de plaatselijke bestuursambtenaar,zoals b.v. reeds in Teminaboean geschiedde, waar 50 ha klapperaanplantwerd aangelegd door de dorpsbevolking, zonder dat er een landbouwambtenaaraan te pas kwam. De taak van de landbouwambtenaar wasdaarbij beperkt tot de levering van geselecteerd plantgoed. Een jaarlijksetoeneming van het klapperareaal met rond 700 ha (7%) werd mogelijkgeacht.Van even zo groot belang was de conclusie, dat de oprichting van Gouvernementsondernemingen„een uitweg voor het probleem van de productieverhoging"zou kunnen betekenen; het primaire doel zou echter blijven tot50) vgl. literatuurlijst No. 24126 PLAN EN PROGRAMvorming van autochtone gezinsbedrijven te geraken. Dergelijke ondernemingenzouden ook werkgelegenheid kunnen bieden aan getransmigreerdearbeiders uit streken, welke geen economisch ontwikkelingsperspectief boden.Neven-doeleinden van de gouvernementsonderneming zouden zijn de verhogingvan de arbeidsdiscipline, alsmede betere voeding en hygiëne voor hen,die op deze ondernemingen tijdelijk werkzaam zouden zijn.Het verslag sprak van een overmaat aan voor cultures geschikte gronden,die in sommige schaarsbevolkte gebiedsdelen voorkomen en die bij vestigingvan (op migratie steunende) gouvernementsondernemingen sneller en opmeer efficiënte wijze productief konden worden gemaakt (b.v. in de Grime/Sekoli-vlakte 20.000 ha; in de Onderafdeling Sarmi 8.000 ha). De vestigingvan gouvernementslandbouwbedrijven zou worden gekoppeld aan vestigingsprojectenvoor zelfstandige Papoea-landbouwers, die ten dele uit de groepvan loonarbeiders op de centrale onderneming zouden kunnen wordengerecruteerd. Men stelde zich voor op deze wijze ca. 20.000 ha in cultuurte brengen. De totale exportwaarde van handelsgewassen zou op deze wijzetot ƒ 15 miljoen per jaar stijgen.Een ander element van de taakverdeling op het terrein van de agrarischeontwikkeling vormde de beslissing, dat de stimulering van de menuverandering(eiwitverbruik) in eerste instantie zou moeten uitgaan van de Dienstenvan Gezondheidszorg en van Culturele Zaken. Voor een verwaarlozing vande voedselproductie als gevolg van een forsere aanpak van de teelt vanhandelsgewassen was de Conferentie niet bevreesd. De bevolking plant uitzichzelf veelal voedselgewassen tussen aanplantingen van handelsgewassen,zo werd geconstateerd en men vertrouwde, dat zij zélf het evenwicht zouvinden tussen beide landbouwvormen.Een belangwekkend aspect van de Conferentie was ook de bespreking vande mogelijke introductie van bevolkingsrubber in het Moejoe- en Mappigebied,welke daartoe naar het oordeel van de landbouwkundigen gunstigekemungkinan dapat menawarkan. Untuk jelas keberhasilan, yangProyek ini — setidaknya dalam fasa pertama budidaya dan penanaman —,,Saya ingin menunjuk penyebab berikut:().(b).ambisius ekonomi pengaturan penduduk terutama diMuyu-daerah, yang ingin istirahat dengan cara hidup tradisional danKonsumen Barat artikel didambakan. Ternyata, bahwa peradaban tenaga kerjaoleh R.K. misi dari Nieuw-Guinea Selatan juga pada ekonomisitus tidak tanpa hasil Tinggalkan;kerjasama aktif dari Vikariat apostolik Merauke,PERTANIAN KONFERENSI 127(c).(d).yang memiliki pengaruh besar pada penerimaan proyek olehpenduduk;kampanye informasi intensif, dilakukan oleh layanan penyuluhan pertaniandan oleh pemerintahan domestik;penetrasi money management di zona karet. Pembangunan jalandatang untuk lulus dalam upah buruh, berkebun dengan kreditGouvernement (ƒ500 per ha). Oleh suntikan uang besar, dimakanpelaksanaan proyek jalan tanaman industri, adalahdijembatani periode antara menanam dan pertama uang hasil darikaret gardens. 51 oleh terus memutar pesertaProyek diperoleh penetrasi moneter ini besartersebar pada Muyu subbagian yang relevan, atas Digul,Memberamo tengah dan Merauke.Ketika tanaman karet peternakan Tanah-Merah, Badé, KepiMindiptanah e.d. goed bleken te gedijen, werd begin 1961 de bevolkingsaanplantvan rubber in Zuid Nieuw-Guinea met grote voortvarendheid terhand genomen. In oktober 196152 had de bevolking reeds 950 ha verkavelden gekapt. Het aantal deelnemende dorpen bedroeg ca. 85 en hetaantal deelnemers was 2.640. In het eerste kwartaal van 1962 werd meerdan 500 ha met rubber beplant in Zuid Nieuw-Guinea. De planning werdtoen gericht op de aanplant van 7.000 ha tussen 1962 en 1967. In volleproductie gekomen, moest deze aanplant per jaar 5.250 ton droge rubberleveren (750 kg per ha). Het hoge planttempo mocht, gezien het door debevolking aan de dag gelegde enthousiasme, zeker reëel worden genoemd.In 1964 zou in Badé het eerste remilling-bedrijf gevestigd worden met eenproductiecapaciteit van ca. 1.000 ton droge rubber. Dergelijke rubberfabriekenmoesten later ook gevestigd worden in Tanah-Merah, Getentiri enMindiptanah. Deze bedrijven zouden de door de bevolking geleverde „slabs"verwerken tot „blanket-crêpe". Men rekende voor 1970 reeds op een productievan ruim 2.200 ton droge rubber uit de gedeeltelijk in productie gekomenbevolkingstuinen. Eenmaal in volle productie gekomen zou het rubberareaalvan 7.000 ha naar schatting een exportopbrengst leveren van 5.250 xƒ 1.350 = rond ƒ 7 miljoen. De ca. 3.500 rubberbedrijfjes, gesteld opgemiddeld 2 ha, mochten elk dan rekenen op een geldinkomen uit rubberproductievan 2 x 750 x ƒ 0,70 = rond ƒ 1.000 per jaar. Ik ga daarbij uit51) vgl. literatuurlijst No. 72 (Memorie van Toelichting begroting vanNed. Nieuw-Guinea voor het dienstjaar 1962, pag. 21)52) vgl. literatuurlijst No. 23 (uitgave van 17 oktober 1961)128 PLAN EN PROGRAMvan de veronderstelling, dat 50% — 60% van de exportopbrengst toe zouvallen aan de producenten.Voor de uitvoering van het handelsgewassen-wegenproject was in 1961 eenbedrag van ƒ 1 miljoen uitgetrokken op de begroting van de Dienst vanEconomische Zaken, terwijl dit bedrag in 1962 reeds tot ƒ 2,7 miljoen wasopgelopen.53 Dit bewees het vertrouwen, dat de Overheid koesterde in hetwelslagen van het project. Een deel van de overheidsinvesteringen, geschatop ƒ 10 miljoen tot 1966, zou — afgezien van de terugbetaling van decredieten voor tuinaanleg — in de overheidskas terug moeten vloeien, bijv.door de heffing van een exportrecht op rubber van ca. 10%. Daarmede zoude opzet van soortgelijke „handelsgewassen-wegenprojecten" in anderestreken financieel mogelijk worden gemaakt.Voor bosproducten werd op de Agrarische Conferentie van 1957 een soortgelijkstandpunt ingenomen als ten aanzien van de productie van landbouwgewassen.De vestiging van gouvernementsonderneminge

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

3.5. Konferensi Pertanian 1957
pada bulan September 1957 dipimpin oleh Gubernur Baal
mengadakan konferensi untuk Hollandia, yang didedikasikan untuk pertanian
pembangunan, yang harus untuk waktu dekat
diadakan. Terlepas dari staf Departemen Urusan Ekonomi mengambil
juga Direktur Negeri dan kepala administrasi
departemen di konferensi. Ini sudah menandai sifat ini
konferensi, yang tema sentral terletak dalam pertanyaan,
apakah dan sejauh mana lambatnya pembangunan pertanian, mengandalkan
pada penelitian stasiun penelitian, penelitian lapangan dan eksplorasi pasar, itu akan mempercepat
bisa, sekarang laju politik pengembangan peningkatan
itu.
Perkembangan yang ditunjukkan sejak terjadinya Komisi Agraria,
seperti yang ditunjukkan oleh 3-4., tentu meningkat dengan harapan bahwa
populasi produksi akan menunjukkan peningkatan yang ditandai.
perspektif A harus dibuka dalam jangka pendek mendesak kemakmuran
penduduk; kesadaran bahwa tidak pemerintah Belanda tentang
bisa memiliki waktu terbatas untuk rencana pembangunan pertanian untuk
mempersiapkan, memenangkan lebih dan lebih lapangan. Ditemukan dalam beberapa kasus selain "untuk
kesimpulan menyedihkan bahwa biaya penelitian dapat pergi jauh
melampaui peningkatan produksi, yang salah satu proyek yang bersangkutan dapat
PERTANIAN KONFERENSI 125
harapkan" dan bertanya-tanya apakah metode lama "trial and error
"tidak disukai.
Jadi, pertanyaannya dibesarkan, apa intensitas itu sebelum
untuk memiliki penelitian. Mereka tidak menyangkal bahwa untuk padat modal
proyek (seperti beras Perusahaan-Koembe) sebuah pertanian yang mendalam,
ilmu tanah, budaya, penelitian teknis dan ekonomi yang diperlukan untuk memajukan
pergi. Pertanyaannya adalah apakah memang penelitian ini harus dipertimbangkan berguna untuk
proyek-proyek pertanian penduduk, secara padat modal kurang
akan menyetujui. Dalam konferensi tersebut, keinginan diungkapkan pertanian
penelitian di West New Guinea sekuat mungkin pada praktek
sasaran.
"Mungkin tidak konsisten dengan stasiun tradisi eksperimental, harus sudah selama
data penelitian dan hasil saham, mungkin menunjukkan
tingkat kepastian dari penilaian yang tersedia untuk
menjadi Departemen Pertanian. Atas dasar ini, Departemen
Pertanian, dengan faktor risiko jelas dalam pikiran, dalam
tahap awal pelaksanaan rencana mulai, sehingga
laju pembangunan pertanian dapat menguntungkan
dipengaruhi. "50
Demikian ditujukan untuk sedini mungkin Hasil-istilah dari
penelitian buang, yang dapat memberikan dasar yang cukup
untuk mengintensifkan pembangunan pertanian. Hal ini jelas bahwa sementara
itu dinyatakan sebagai persyaratan bahwa populasi itu sendiri akan melanjutkan upaya
akan membuat untuk mengatasi peningkatan produksi jangka pendek reach.
Peran mengaktifkan Administrasi Internal digarisbawahi dalam
khususnya berkaitan dengan tanaman ekspor tradisional seperti kopra. Dorongan dari
perkebunan kelapa di wilayah pesisir yang sesuai telah
dipercayakan cara pembagian praktis tanggung jawab kepada pejabat pemerintah setempat,
seperti sudah terjadi di Teminaboean mana 50 hektar perkebunan kelapa
dibangun oleh penduduk desa, tanpa seorang petugas pertanian
dalam pemulihan dirinya. Tugas resmi pertanian yang
demikian terbatas pasokan bibit yang dipilih. Tahunan
peningkatan di daerah kelapa dengan sekitar 700 ha (7%) yang mungkin
dianggap.
Sama pentingnya adalah kesimpulan bahwa pembentukan Usaha Pemerintah
"solusi untuk masalah peningkatan produksi"
bisa berarti, akan tujuan utama Namun, sampai
50) Persamaan. kepustakaan No. 24
126 RENCANA DAN PROGRAM
mendapatkan pembentukan peternakan keluarga pribumi. usaha tersebut
juga akan menawarkan pekerjaan getransmigreerde
pekerja dari daerah, yang tidak memberikan perspektif pembangunan ekonomi.
tujuan Neven dari perusahaan pemerintah akan menjadi peningkatan
disiplin kerja, serta nutrisi yang lebih baik dan kebersihan bagi mereka
yang akan sementara bekerja di perusahaan-perusahaan ini.
Laporan ini berbicara tentang kelebihan budaya tanah yang cocok,
yang terjadi di beberapa wilayah yang jarang penduduknya dan dalam pendirian
(ditopang oleh migrasi) dari perusahaan pemerintah lebih cepat dan
lebih efisien bisa dibuat produktif (misalnya di Grime /
Sekoli plain 20 000 ha; di ayat Sarmi 8000 ha). Pembentukan
peternakan pemerintah akan terkait dengan pengaturan proyek
untuk petani mandiri Papua, sebagian dari kelompok
bisa buruh upah di perusahaan pusat
direkrut. Salah satu memperkenalkan diri dengan cara ini sekitar 20.000 ha ditanami
membawa. Total nilai ekspor tanaman industri sehingga akan
meningkat menjadi ƒ 15 juta per tahun.
Unsur lain dari pembagian kerja di bidang pertanian
pembangunan adalah keputusan bahwa stimulasi perubahan menu
(konsumsi protein) dalam contoh pertama, harus menggunakan Layanan
Kesehatan dan Budaya. Untuk mengabaikan
produksi pangan sebagai akibat dari pendekatan yang lebih kuat untuk budidaya
tanaman, Konferensi itu tidak takut. Tanaman penduduk dari
diri mereka sendiri sebagian besar tanaman pangan antara perkebunan tanaman komersial,
seperti yang dicatat dan itu yakin bahwa mereka sendiri akan keseimbangan
untuk menemukan antara dua bentuk pertanian.
Aspek yang menarik dari konferensi ini adalah untuk membahas
kemungkinan pengenalan karet asli di Muyu Mappigebied dan,
untuk tujuan itu, dalam pendapat agronomi yang menguntungkan
akan menawarkan kesempatan. Keberhasilan jelas adalah bahwa dengan
proyek ini - setidaknya di tahap pertama reklamasi dan penanaman - memesan,
saya ingin menunjukkan sebagai berikut:
a.
B.
pengaturan ekonomi yang ambisius penduduk terutama di
wilayah Muyu, yang ingin memecah dengan gaya hidup tradisional dan
barang-barang konsumen barat didambakan. Ini menunjukkan bahwa peradaban kerja
oleh Misi Katolik dari South New Guinea juga ekonomis
tidak adalah lapangan berhasil,
keterlibatan aktif dari Vikariat Apostolik Merauke,
PERTANIAN KONFERENSI
127. C. D apa pengaruh besar atas penerimaan proyek oleh penduduk, kampanye informasi yang intensif yang dilakukan oleh Penyuluh Dinas Pertanian dan Dewan internal, penetrasi ekonomi uang di daerah karet. Pembangunan jalan dilakukan di upah buruh, lansekap dan kredit dari Pemerintah (ƒ500 per ha). Karena suntikan dana besar, dengan yang kinerja proyek tanaman jalan komersial didampingi itu periode menjembatani antara penanaman dan kas awal hasil rubbertuinen.51 oleh rotasi konstan peserta dalam proyek penetrasi moneter ini diperoleh juga besar tersebar di Pembagian tersebut Muyu, Digoel, Mappi dan Merauke. Bila tanaman di pembibitan karet untuk Tanah Merah, Bade, Kepi, Mindiptanah ed juga muncul untuk berkembang, pada awal 1961 penanaman penduduk karet di South Nugini ke dengan besar ketekunan membuat tangan . Pada bulan Oktober, 196 152 orang sudah 950 ha membagikan dan ditebang. Jumlah desa yang berpartisipasi adalah sekitar 85 dan jumlah peserta adalah 2640. Pada kuartal pertama tahun 1962 adalah lebih dari 500 hektar karet ditanam di selatan New Guinea. Rencana itu kemudian difokuskan pada penanaman 7000 hektar antara tahun 1962 dan 1967. Dalam penuh produksi masuk, penanaman ini memiliki tahun 5250 ton karet kering pasokan (750 kg per ha). Pabrik kecepatan tinggi bisa, mengingat antusiasme ke populasi hari pasti akan disebut nyata. Pada tahun 1964 akan berada pengolahannya perusahaan pertama di Bade dengan kapasitas produksi sekitar 1.000 ton karet kering. Pabrik karet tersebut harus kemudian terletak di Tanah Merah, Getentiri dan Mindiptanah. Perusahaan-perusahaan ini akan disampaikan oleh penduduk "lembaran" proses untuk "selimut krep." Mereka menetap untuk 1970 sudah di produksi 2.200 ton produksi karet kering berasal dari sebagian kebun masyarakat. Setelah di produksi penuh akan menjadi daerah karet memberikan 7.000 hektar diperkirakan pendapatan ekspor 5250 x ƒ ƒ 1350 = sekitar 7 juta. 3.500 bisnis karet, ditetapkan pada rata-rata 2 ha, masing-masing kemudian mengandalkan pendapatan tunai dari produksi karet dari 2 x 750 x 0.70 = ƒ ƒ sekitar 1.000 per tahun. Saya mulai dari 51) Persamaan. Bibliografi No. 72 (anggaran Penjelasan Nota Ned. Nugini untuk tahun buku 1962, p. 21) 52) Persamaan. Bibliografi No. 23 (edisi 17 Oktober 1961) 128 RENCANA DAN PROGRAM pada asumsi bahwa 50% - 60% dari pendapatan ekspor akan. Meningkatkan Jatuh ke produsen untuk pelaksanaan proyek tanaman jalan itu pada tahun 1961 jumlah ƒ dialokasikan satu juta anggaran Departemen Urusan Ekonomi, sedangkan pada tahun 1962 angka ini memiliki ƒ 2,7 juta belum opgelopen.53 ini membuktikan keyakinan bahwa Pemerintah basked dalam keberhasilan proyek. Sebagian dari investasi publik, diperkirakan pada ƒ 10 juta sampai 1966, akan - terlepas dari pelunasan credieten untuk lansekap - harus mengalir kembali ke anggaran negara, misalnya. Dengan pengadaan bea ekspor karet sekitar 10%. Itu akan, penciptaan sejenis "proyek cash tanaman-jalan" di lain daerah dimungkinkan secara finansial. Untuk hasil hutan mirip dengan 1957 Konferensi Pertanian posisi yang diambil sebagai hal produksi tanaman pertanian. Pembentukan gouvernementsonderneminge