Een zo ruim mogelijk stellen van de

Een zo ruim mogelijk stellen van de competentie van de Kroon – en wanneer alsnog de beslissing der geschillen zou worden opgedragen aan de afdeling Contentieux van De Raad van State zou niet anders behoeven te worden geoordeeld – komt aanbevelenswaardig voor wanner men voor ogen houdt die gevallen, waarin de gewone rechter ondanks de ruimste opvatting van zijn competentie in het verleden bleek onvoldoende toe te kunnen komen aan de vragen waar het eigenlijk om ging, en aan welke vragen de Kroon juist in het ontwerp B.A.B. wordt gebonden, te weten met name de vraag van detournement de pouvoir en die van strijd met algemene beginselen van behoorlijk bestuur. In beginsel schijnt voor die ruimere competentie alles te zeggen te zijn; de vraag die de restrictie ‘in beginsel’ nog open wil houden is of het hier inderdaad ging om hantering van publiekrechtelijke bestuursbevoegdheden, zodat toetsing aan d.d.p. en aan algemene beginselen van behoorlijk bestuur passend zou zijn. Vooraf mogen echter, ter concretisering van de gedachten, enkele bekende casus uit de jurisprudentie de revue passeren waarin de gewone rechter geen bevredigende behandeling – ik zeg niet : oplossing – heft kunnen geven.
Allereerst volgen twee casus waarin voor de gewone rechter – respectievelijk de burgerlijke en de strafrechter – bezwaar werd gemaarkt tegen een administratieve beschikking, die dus – volgens het regeringsontwerp met beperking tot de beschikkingen van de central overheid – binnen het bereik van een wet Beroep administratieve beschikkingen zullen vallen. Het arrest van 24 Juni 1949 N,J, 559 betreffende de vordering van de Groningse kweldergronden van de oevereigenaren, wier eigendomsrecht al lang door de Staat betwist werd, gaf niet een definitieve beslissing, daar de Hoge Raad de zaak verwees naar het Gerechtshof te Amsterdam na zijn overweging da took naar het oordeel van het Hof te Leeuwarden de vordering mogelijk wel mede het belang van de voedselvoorziening had kunnen dienen. Met alle reserve die in het oordelen over deze uitspraak past, kan men niettemin toch wel verklaren dat de behoedzaamheid die de Hoge Raad ten opzichte van het steeds moelijke bewijs van d.d.p. hier in acht nam ingeval van een beroep te dezer zake op een wet B.A.B. voor wat deze grond betreft nog behouden had kunnen worden, maar dat dan met mogelijk meer bevrediging van het rechtsgevoel een toetsing van de vordering aan andere beginselen van behoorlijk bestuur nog had kunnen volgen. Als zulk een beginsel zou wellicht kunnen gelden dat waar een processueel zwaardere weg openstaat ter beslechting van een rechtsstrijd de overheid zelfs de schijn vermijden moet een gemarkkelijker begaanbare weg tot het beeindigen van diezelfde strijd te hebben willen bewandelen, tenzij die lichtere weg uitdrukkelijk is geopend om in een geval als aan de orde is de zware gang op de normale weg aan de overhead te besparen.

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

Set seluas mungkin kompetensi Mahkota - dan jika masih keputusan sengketa akan dipercayakan kepada departemen Contentieux dari Dewan Negara tidak akan dinyatakan harus dinilai - terpuji untuk lebih hangat satu beruang dalam pikiran kasus tersebut, di mana pengadilan meskipun pandangan luas kompetensi di masa lalu terbukti tidak memadai untuk pertanyaan-pertanyaan di mana ia benar-benar pergi, dan apa pertanyaan Mahkota benar terikat ke dalam desain BAB, yaitu khususnya pertanyaan dari detournement kekuasaan dan pelanggaran prinsip-prinsip umum pemerintahan yang baik. Pada prinsipnya, tampaknya bahwa kompetensi yang lebih luas untuk mengatakan untuk menjadi segalanya; pertanyaan bahwa pembatasan 'pada prinsipnya' akan mengambil masih terbuka apakah memang ada datang ke penanganan kekuatan manajemen sektor publik, yang memungkinkan pengujian untuk DDP dan prinsip-prinsip umum administrasi yang baik akan sesuai. Muka mungkin, namun, untuk mengkristal pikiran, beberapa kasus terkenal dari kasus hukum ditinjau mana pengadilan tidak ada pengobatan yang memuaskan - Saya tidak mengatakan Solution -. Lift dapat memberikan
pertama dua kasus di mana pengadilan biasa - atau sipil dan pengadilan pidana - keberatan gemaarkt terhadap keputusan administratif, yang karenanya - menurut rancangan pemerintah dengan cacat untuk perintah pemerintah pusat - dalam jangkauan hukum akan jatuh Banding keputusan administratif. Penghakiman 24 Juni 1949 N, J, 559 tentang kemajuan tanah Groningen rawa-rawa garam dari pemilik bank yang properti telah lama diperdebatkan oleh Negara, tidak mengeluarkan keputusan akhir bahwa Mahkamah Agung disebut kasus ini ke Pengadilan Amsterdam setelah ia resital da tembak di penghakiman Pengadilan di Leeuwarden, klaim mungkin juga bisa melayani kepentingan pasokan makanan. Dengan semua cadangan yang cocok dalam menilai pernyataan ini, salah satu namun pasti bisa menyatakan bahwa hati-hati yang Mahkamah Agung sehubungan dengan bukti semakin Kemungkinan ddp sini sedang mempertimbangkan kasus banding dalam hal ini pada AIFM hukum untuk apa tanah ini yang bersangkutan masih bisa dipertahankan, namun dengan potensi lebih dari memuaskan rasa keadilan bisa mengikuti review dari klaim prinsip-prinsip lainnya dari administrasi yang baik belum. Dengan demikian bisa menerapkan mungkin sebuah prinsip yang mana jalan yang lebih berat prosedural terbuka untuk penyelesaian pertempuran hukum, pemerintah menghindari bahkan penampilan harus harus berjalan gemarkkelijker diakses jalan menuju penghentian konflik itu, kecuali ringan pergi eksplisit dibuka dalam kasus seperti itu yang dipermasalahkan adalah koridor utama dengan cara biasa untuk menyimpan overhead.