Deze Hugenotenfamilie stamt uit Fra

Deze Hugenotenfamilie stamt uit Frankrijk. Daar eind 17e, begin 18e eeuw vertrokken/gevlucht uit het gebied rond St.Paul-Trois-Chateaux, gelegen in de Drôme, 80 km zuidelijk van Valence. De familie heeft haar sporen achtergelaten in Maastricht en Amsterdam, maar ook in voormalig Nederlands-Indië.
Zij is nu verspreid over geheel Nederland en heeft een tak in de Verenigde Staten (California).
In 1912 is in Nederlands-Indië na een verzoek aan de Gouverneur-Generaal bij KB de toevoeging 'Renardel de Lavalette' aan drie leden van de familie Van de Ven verleend. Hun moeder droeg de naam Renardel de Lavalette.
De reden hiervoor was dat zij als kind (okt. 1881) hun vader hadden verloren waarna zij door hun grootvader ('Jean Guillaume Renardel de Lavalette') zijn opgevoed. Eenmaal 85 jaar oud en bijna 30 jaar later, gaf deze te kennen het een grote eer te vinden als zijn kleinkinderen, die hij als zijn eigen kinderen beschouwde, zijn naam zouden dragen. In die tijd moest de naam van de moeder achter die van de vader worden geplaatst. Aldus gebeurde na 3 jaar gesteggel in de familie. De correspondentie hierover is (1990) in het Arsip Nasional in Jakarta teruggevonden.

Hasil (Bahasa Indonesia) 2:

Ini keluarga Huguenot berasal dari Perancis. Sejak 17-an, awal abad ke-18 yang tersisa / melarikan diri dari daerah sekitar St. Paul-Trois-Chateaux, terletak di Drôme, 80 kilometer selatan dari Valence. Keluarga telah meninggalkan jejak di Maastricht dan Amsterdam, tetapi juga di bekas Hindia Belanda.
Dia sekarang di Belanda dan memiliki cabang di Amerika Serikat (California).
Pada tahun 1912 Hindia Belanda setelah permintaan ke Gubernur Jenderal di KB akhiran 'Renardel de Lavalette' diberikan kepada tiga anggota keluarga Van de Ven. Ibu mereka disebut Renardel de Lavalette.
Alasannya adalah bahwa sebagai anak (Oktober 1881) ayah mereka telah hilang setelah mereka dibesarkan oleh kakek mereka (Jean Guillaume Renardel de Lavalette '). Setelah berusia 85 tahun dan hampir 30 tahun kemudian, ini mengindikasikan untuk menemukan suatu kehormatan besar sebagai cucu-cucunya, yang ia dianggap sebagai anak-anaknya sendiri, akan menanggung namanya. Pada saat itu, nama ibu harus ditempatkan di belakang ayah. Dengan demikian terjadi setelah tiga tahun perselisihan dalam keluarga. Korespondensi pada ini (1990) ditemukan di Arsip Nasional di Jakarta.