Nadat we hotel Homan in Bandoeng mo

Nadat we hotel Homan in Bandoeng moesten verlaten omdat de Japanners er hun intrek in namen, vertrok mijn moeder met haar vier kleine kinderen naar het even buiten Bandoeng gelegen Dago hotel aan de Dagoweg.
Mijn moeder was inmiddels - via een ooggetuige - op de hoogte gebracht van de executie door de Japanners van haar echtgenoot, onze vader. Hij was samen met apotheker Goossens en zuster Jansen en vele anderen, geëxecuteerd in de omgeving van Soebang. (Aan ziekenhuis-zuster Jansen en apotheker Goossens werd postuum het Verzetskruis Oost Azië uitgereikt, omdat zij geprobeerd hadden de Britse patiënten, die in het ziekenhuis van Soebang lagen, te beschermen tegen de Japanners.)
Alsof dat al niet dramatisch genoeg was kwam het volgende rampscenario er nog aan.
Na een verblijf van enkele dagen in het hotel in de Dago heuvels kwam er een vakantiehuisje vrij dat bij het Dagohotel hoorde. Daar ging ons gezin tijdelijk in wonen. Japanse vliegtuigen vlogen nog steeds over en men moest regelmatig van de weg in de naast gelegen greppel springen om dekking te zoeken.
Op enig moment kwam een Japanse officier bij mijn moeder op inspectie. Wellicht wilde hij inspecteren of de overige huisjes gebruikt konden worden door het Japanse leger. Een Nederlandse man, die de beheerder was óf ook in één van de huisjes verbleef kwam direct naar mijn moeder toe en deed zich voor als hoofd van het gezin.
Daarop verdween de Japanse officier.
Enkele dagen later werd het gezin 's nachts opgeschrikt door inheemse inbrekers, die kennelijk op zoek waren naar voedsel. Toen was de maat vol en begreep mijn moeder dat ze in een levensgevaarlijke situatie verkeerde.
De volgende dag belde zij naar diverse officiële instanties om vervoer naar Bandoeng te regelen. Niemand bleek echter bereid om dat waagstuk te ondernemen. Vervolgens belde zij naar de pastoor in Bandoeng en vroeg hem ons op te komen halen. Gelukkig was hij daartoe bereid en zo bereikten we na een gevaarlijke rit de stad Bandoeng weer.
Wij konden aanvankelijk onderdak vinden in een pension in Bandoeng.
Na enige tijd namen wij onze intrek in de bijgebouwen van een huis aan de Kanarielaan.
Totdat wij in een andere straat terecht kwamen in een gedeelte van een huis dat gelegen was tegenover een hotel waar Japanse officieren woonden.
Na al deze omzwervingen kwam het gezin tenslotte terecht in een huis van drie kwamers in de Ananaslaan.
Omdat er steeds meer vluchtelingen onderdak moesten hebben in Bandoeng werd deze drie kamer-woning na enige tijd in drieeën gedeeld. Wij kregen de middelste kamer; in de voorkamer verbleef een weduwe en in de achterste kamer woonde een oudere mevrouw met haar 2 dochters. Bij elkaar dus 9 bewoners.

>> Reageer (0)
23-12-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ananaslaan Bandoeng
Evenals wijzelf woonden (in de oorlog) in de Bandoengse Ananaslaan, iets meer naar beneden de helling af, onze tante Jopie. Zij was een zuster van mijn vader en had twee kinderen, Renie van 5 en Eddie van 11 jaar. Haar man, onze oom Jaap Marissen, was tabakplanter in Djember. Maar al lang vóór het uitbreken van de oorlog was hij opgeroepen bij de Nederlandse Marine omdat hij in z'n jonge jaren koopvaardij officier was geweest.
In die hoedanigheid moest hij onder meer kruispeilingen verrichten van Japanse vlootbewegingen.
Vlak vóór of tijdens de capitulatie van Nederlands-Indië aan Japan, kreeg hij opdracht om het in de buurt van Bandoeng gelegen militaire peilstation Rantja Ekkek op te blazen. Met een aantal andere collega's heeft hij dat volbracht. Gelukkig dat de Japanners dat nooit te weten zijn gekomen, anders had hij het meteen niet overleefd. Later kwam hij als krijgsgevangene aan de Pakan Baroe spoorweg te werken op Sumatra.

Tante Jopie woonde in een huis met de naam Keep Smiling op de voorgevel. Die naam mocht er van de Japanners op blijven staan. Andere huizennamen die de Japanners niet welgevallig waren, moesten verwijderd worden.
Na verloop van tijd werden ook in tante Jopies huis diverse andere families ondergebracht.
De huizen werden dus steeds voller gestouwd met vluchtelingen.
Aanvankelijk verbleven er circa 7.000 mensen in het Thihapitkamp. Maar na enige tijd was het aantal vluchtelingen, voornamelijk vrouwen en kinderen, verdubbelt tot bijna 14.000.
Eerst konden de meeste mensen nog eten kopen en zelf bereiden.
Na verloop van tijd was er ook geen eten meer verkrijgbaar en kwam er eten uit de gaarkeuken.
Onze Bennie van 4 jaar presteerde het om stiekem uit een pan met voedsel te eten. In dat voedsel zaten echter bedorven garnalen, waarop hij een ernstige voedselvergiftiging opliep. En hals over kop in het ziekenhuis moest worden opgenomen waar hij geruime tijd verbleef.
Mijn moeder was inmiddels ook ernstig ziek geworden waarop ik - een paar maanden oud - ter verzorging in het klooster van de zusters Ursulinen werd opgenomen. Dat klooster was ook in de buurt van de Ananaslaan.
De zusters Ursulinen hielden zich oorspronkelijk voornamelijk bezig met het geven van onderwijs. In de oorlog pasten zij hun taken aan, aan de omstandigheden.
In de buurt van Bandoeng was in de oorlog een luchtvaartschool voor Japanse jachtvliegtuigen gevestigd.
Vandaar dat de bevolking getracteerd werd op veel angstaanjagend overronkende vliegtuigen.

De Ananaslaan was onderdeel geworden van het Tjihapitkamp.

Hasil (Bahasa Indonesia) 1:

Setelah kami telah meninggalkan karena Jepang di hotel Homan Bandung pindah ke nama, meninggalkan ibu saya dengan keempat anaknya yang kecil untuk Dagoweg yang terletak di luar ke Dago hotel Bandung.Ibuku sekarang-melalui mata saksi-informasi eksekusi oleh Jepang suaminya, Bapa kita. Ia adalah apoteker Goossens dan adik Jack dan banyak orang lain, dieksekusi dekat Soebang. (Untuk Jack dan apoteker rumah sakit-kakak Goossens anumerta dianugerahi perlawanan Cross Asia Timur, karena mereka telah mencoba pasien Inggris, yang di rumah sakit Soebang lapisan, untuk melindungi Jepang.) Seolah-olah itu tidak sudah dramatis cukup datang skenario bencana berikutnya masih terpasang.Setelah menghabiskan beberapa hari di hotel di Dago hills datang hari libur yang ketika mendengar Dagohotel. Sana pergi keluarga kami sementara dalam hidup. Pesawat-pesawat Jepang masih terbang di atas dan satu harus secara teratur dari jalan di sebelah parit melompat untuk berlindung.Di beberapa titik petugas Jepang datang ke ibu saya pada pemeriksaan. Mungkin dia ingin memeriksa atau Cottage lainnya dapat digunakan oleh tentara Jepang. Seorang Belanda, yang merupakan salah satu administrator juga tinggal di salah satu rumah datang langsung ke ibu saya dan muncul sebagai kepala keluarga.Ini menghilangkan petugas Jepang.Beberapa hari kemudian, keluarga di malam diguncang oleh pencuri asli, yang jelas mencari makanan. Kemudian cukup dan memahami ibuku bahwa mereka dalam situasi yang mengancam jiwa.Keesokan harinya mereka dipanggil untuk berbagai otoritas resmi untuk mengatur transportasi ke Bandung. Tidak ada yang bersedia untuk mengambil usaha berani. Kemudian mereka memanggil imam di Bandung dan memintanya untuk datang dan mendapatkan kita. Untungnya dia siap untuk melakukan ini dan begitu kita mencapai kota Bandung setelah perjalanan berbahaya lagi.Kami awalnya bisa menemukan akomodasi di sebuah wisma di Bandung.Setelah beberapa waktu kami mengambil kami tinggal di bangunan luar rumah di jalan Canary.Sampai kita berakhir di jalan lain di bagian dari sebuah rumah yang terletak di seberang hotel mana petugas Jepang dihadiri.Setelah semua pengembaraan ini datang keluarga akhirnya berakhir di sebuah rumah dari tiga kwamers di nanas Avenue.Dengan meningkatnya jumlah pengungsi telah berlindung di Bandung adalah ini tiga kamar apartemen-dibagi dalam tiga tumpukan setelah beberapa waktu. Kami mendapat tingkat tengah; Dalam Kamar depan tinggal seorang janda dan tinggal di ruang belakang Madam remaja dengan putrinya 2. Bersama penghuni jadi 9.>> Review (0)23-12-2007Klik disini untuk memiliki link ke artikel yang Anda dapat membaca kembali nanti.Nanas Avenue BandoengJuga sebagai hidup diri (dalam perang) di jalan Bandoengse nanas, sedikit lebih menuruni lereng, Bali Vanilli bibi kami. Dia adalah saudari ayah saya dan memiliki dua anak, Elvira 5 dan Eddie 11 tahun. Nya perkebunan tembakau suami, kami paman J M, pada Djember. Tapi jauh sebelum pecahnya perang ia dipanggil di Angkatan Laut Belanda karena ia dalam tahun-tahun muda Angkatan petugas.Yang memberikan kapasitas ia menyeberangi jajak pendapat Jepang fleet gerakan.Sebelum atau selama Hindia Belanda untuk Kapitulasi Jepang, ia diberi perintah ke Bandoeng dekat terletak Rantja Ekkek militer tingkat Stasiun untuk meledakkan. Dengan sejumlah rekan-rekan lainnya, ia telah dicapai bahwa. Bahagia bahwa Jepang telah datang untuk tahu bahwa ia pernah itu segera, sebaliknya tidak bertahan. Kemudian ia datang ke kereta api Baroe Pakan sebagai tahanan perang untuk bekerja di Sumatra.Bali Vanilli bibi tinggal di sebuah rumah yang disebut tetap tersenyum pada façade. Nama itu harus tetap di Jepang. Rumah-rumah lain yang tidak menyetujui nama Jepang, harus disingkirkan.Seiring waktu berbagai keluarga lain juga bertempat di bibi Jopies House.Rumah jadi disimpan menjadi lebih penuh sesak dengan pengungsi.Awalnya tinggal di sana sekitar 7.000 orang di Thihapitkamp. Tapi setelah beberapa waktu jumlah pengungsi, sebagian besar perempuan dan anak-anak, ganda hampir 14,000.Pertama kebanyakan orang masih bisa membeli makanan dan mempersiapkan diri.Seiring waktu, ada juga tidak ada makanan lebih tersedia, dan makanan dari dapur umum.Kami van Ben 4 tahun dilakukan untuk menyelinap keluar panci makanan untuk dimakan. Namun, dalam bahwa makanan yang manja udang, yang dia dipertahankan keracunan makanan yang serius. Dan cepat ke rumah sakit tempat ia tinggal selama beberapa waktu.Ibuku adalah sekarang juga menjadi sakit parah ketika saya-a beberapa bulan-untuk perawatan di biara para Suster Ursulines direkam. Bahwa biara ini juga dekat dengan Avenue nanas.Para Suster Ursulines awalnya terutama terlibat dalam mengajar. Dalam perang mereka disesuaikan tugas, dengan keadaan.Dekat Bandoeng adalah dalam perang udara sekolah untuk pesawat tempur Jepang didirikan.Oleh karena itu, penduduk dirawat di banyak pesawat overronkende yang mengerikan.Nanas Avenue adalah bagian dari Tjihapitkamp.